ائمه اطهار علیهم السلام بهترین الگوی ما انسانها هستند.در زمینه احترام به والدین نیز همیشه از آنها درس گرفته ایم.
از امام سجاد علیه السلام پرسیدند: هیچ وقت دیده نشده است که شما با مادرتان سر یک سفره باشید. حضرت فرمود: می ترسم قطعه ای از غذا بردارم که چشم مادر زودتر از دست من به آن غذا بوده باشد.
منبع: شیخ صدوق، خصال، ج ۲، ص ۵۱۸
در روز قیامت امیرالمومنین،
مردان مؤمن را و فاطمه زنان مؤمنه را به بهشت، راهنمایی می‌کنند. او عِدل، همپایه و همسنگ امیرالمومنین است.
بیانات مقام معظم رهبری، ۶۸/۱۰/۲۰
وقتی فاطمه سلام الله علیها ازدواج میکند آن مهریه و جهیزیه اوست؛ همه می دانید با چه سادگی و وضع فقیرانه ای دختر شخص اول دنیای اسلام ازدواج خود را برگزار می کند.
بیانات مقام معظم رهبری، ۷۱/۰۹/۲۵
خدا از بین همه، علی را برای فاطمه انتخاب کرد وفاطمه هم به انتخاب الهی راضی بود. بعد آنچنان با امیرالمؤمنین زندگی کرد که آن حضرت با تمام وجود از او راضی بود.
بیانات مقام معظم رهبری، ۷۳/۰۹/۰۳
در زمان قدیم وقت گذاشتن برای اطفال و بازی با آنها به ویژه توسط پدر و مادر، امری طبیعی بوده و از پیامبر صلی الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام نیز موارد این‌چنینی نقل شده است.
برای نمونه از حضرت زهرا سلام الله علیها نیز چنین رفتاری نقل شده است:
«کَانَتْ فَاطِمَهُ تُرَقِّصُ ابْنَهَا حَسَناً و تقول:
أشبه اباک یاحسن
واخلع عن الحق الرسن
واعبد الها ذا منن
و لا توال ذا الإحن
همانا فاطمه سلام الله علیها فرزندش امام حسن علیه السلام را تکان می‌داد و می‌گفت: حسن جان! مانند پدرت باش و ریسمان را از گردن حق بردار (حق را آزاد کن). خدایِ احسان کننده را پرستش کن و با افراد دشمنو کینه توز دوستی [و رفاقت] مکن.
همچنین برای امام حسین علیه السلام این شعر را می‌خواندند:
أنت شبیه بأبی
لست شبیها بعلی
حسین جان! تو به پدر من شباهت داری و شبیه پدر خودت علی نیستی.
منبع: مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص ۳۹۴
انسان باید چقدر روحیه قوی داشته باشد تا بتواند این شهور(که در اکثر جنگها حضور داشته) را تجهیز و بچه ها را به این خوبی تربیت کند.
بیانات مقام معظم رهبری، ۷۷/۰۲/۰۷
عزیزان من، جوانان عزیز! امروز در دوران جمهوری اسلامی این فرصت برای آحاد جامعه هست که درست حرکت کنند، درست زندگی کنند، مؤمنانه زندگی کنند، با عفّت زندگی کنند. درس زندگی صدّیقه‌ی طاهره، فاطمه‌ی زهرا - سلام‌الله‌علیها- این است برای ما؛ تلاش، اجتهاد، کوشش، پاک زندگی کردن. همچنان‌که آن بزرگوار یکپارچه معنویّت و نور و صفا بود: الطُّهرَةِ الطّاهِرَةِ المُطَهَّرَةِ التَّقیَّةِ النَّقیَّةِ [الرَّضیَّة]الزَّکیَة؛ پاکی و آراستگی و تقوا و نورانیّت آن بزرگوار، همان چیزی است که در طول تاریخ تشیّع بر معارف ما سایه‌افکن بوده است.
بیانات رهبر معظم در دیدار جمعی از مداحان اهل بیت علیهم‌السلام ۳۱ فروردین ۱۳۹۳
در یک خانواده نه تنها رفتار عملی؛ بلکه رفتار قولی هم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. درست است که رفتار عملی در رتبه ای به مراتب بالاتر قرار دارد؛ ولی باید گفت رفتار عملی در پی رفتار قولی شکل می گیرد. پس در کنار محبت غیر کلامی، محبت کلامی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. هر چه قدر کلام نیکوتر باشد، رفتار شایسته تر است. بنابراین والدین باید سرلوحه زندگی خود را بر پایه محبت کلامی قرار دهند، هم در خصوص وجود این رفتار قولی در بین خودشان و مهم تر از آن نسبت به فرزندانشان. نمونه کامل و الگوی شایسته این نوع رفتار، در زندگی سراسر نور و برکت حضرت علی-علیه السلام- و فاطمه زهرا - سلام الله علیها- به چشم می خورد. در این خانواده سراسر نور، نمونه هایی از محبت های غیرکلامی؛ همچون بوسیدن، نوازش کردن، در آغوش کشیدن و نگاه از روی محبت به فرزندان را می توان مشاهده کرد. و اما محبت های کلامی؛ همچون زیبا صدا کردن اعضای خانواده نسبت به یکدیگر را نیز می توان به صورت مکرر مشاهده نمود. به خصوص پدر و مادر، کودکان را به شکل زیبا با لقب های نیکو صدا می کردند. نمونه ای از آن را در حدیث شریف کساء می خوانیم که حضرت زهرای اطهر-سلام الله علیها- فرزندانش امام حسن و حسین (علیهماالسلام) را به گونه ای زیبا، قُرَّةَ عَینی(نور دیده ام) و ثَمَرَةَ فُؤادی(میوه دلم) صدا می زدند. إن شاءالله والدین، رفتار زیبا و نیکوی اهل بیت(علیهم السلام) را با فرزندانشان، الگوی خود قرار دهند. تا زندگی شیرین و زیبایی خلق کنند.
هر کس با نزدیک شدن سکرات مرگ و حالت احتضار، همه چیز جز خود را فراموش می کند؛ ولی شدّت علاقه حضرت فاطمه - سلام الله علیها- به امیر مؤمنان -علیه السلام- از این روایت مشخص است؛
امام صادق-علیه السلام- فرمود: «لَمَّا حَضَرَتْ فَاطِمَةَ الْوَفَاةُ بَکتْ فَقَالَ لَهَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ یا سَیدَتِی مَا یبْکیک قَالَتْ أَبْکی لِمَا تلْقَی بعْدِی فقَالَ لَهَا لَا تَبْکی فَوَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِک لَصَغِیرٌ عِنْدِی...؛[1] حضرت فاطمه -سلام الله علیها- به هنگام احتضار گریست، امیر مؤمنان-علیه السلام- به او فرمود: ای سرور من! گریه ات برای چیست؟ پاسخ داد: گریانم برای حوادثی که بعد از من با آنها مواجه می شوی. آن گاه حضرت فرمودند: گریه مکن! به خدا سوگند چنین مشکلاتی پیش من کوچک است.»
تعبیر «یا سیدتی» عُمق احترام این دو همسر آسمانی را نسبت به هم می رساند. امام علی-علیه السلام- نیز شدیداً علاقمند بود، لذا روایت است که چون خبر شهادت حضرت زهرا -سلام الله علیها- را به حضرت علی-علیه السلام- دادند، آن حضرت در حال حرکت بر زمین افتاد و از حال رفت و تا رسیدن به منزل می گفت: «بِمَنِ الْعَزَاءُ یا بنْتَ محَمَّدٍکنتُ بِک أَتَعَزَّی فَفِیمَ الْعَزَاءُ مِنْ بَعْدِک؛ به وسیلۀ چه کسی تسلّی یابم، دختر پیامبر-صلی الله علیه و آله- در عزاها به شما تسلی می یافتم؛ ولی پس از شما به چه کسی غم دل بگویم؟»[2]
*************************
منبع : مبلغان؛ فروردین 1394 - شماره 188 , عبدالله علوی.
1- بحار الانوار، ج43، ص 218.
2- شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 10، ص 288؛ بحار الانوار، ج 43، ص 187.
