اخلاق مهمان داری

 

🍃یک روز ناهار لوبیا پلو داشتیم. وقتی علی آمد خانه، مهمانی هم با خودش آورده بود. یکی از همکاران هندی اش در سازمان بود. او را از مقابل آشپزخانه رد کرد و برد داخل اتاق. کشیدمش گوشه ای و اعتراض کردم که «چرا بدون هماهنگی مهمان آورده ای؟ »

☘️فکر می کردم ابرو ریزی شده و باید غذای بهتری جلوی مهمان می گذاشتیم. همان لبخند همیشگی اش را نثارم کرد. می گفت: «اسلام هم همین را گفته. حالا اگر سفره ساده باشد اسمش مهمانی نیست؟! »

راوی: مریم قاسمی زهد؛ همسر شهید

📚رسول مولتان؛روایتی از زندگی سردار فرهنگی شهید سید محمد علی رحیمی، نویسنده: زینب عرفانیان، صفحه ۳۳ و ۳۴

پیاده روی اربعین

🍃انگار ناف مهدی را با کربلا بریده بودند. در طول زندگی ۳۲ ماهه مان، سه سفر اربعین رفت و دو بارش مرا هم با خودش برد. سفر اول خواهر و شوهر خواهرم هم همراه‌مان بودند.  پس از سلامی به حضرت علی (ع) در نجف، حرکت کردیم. شب اول تا دو نصف شب راه می رفتیم. سفر با او اصلا خستگی نداشت. وسط راه روضه هم می‌خواند همه را می‌گریاند.

☘️وسط راه بچه‌ای دو ساله را دیدیم که به زائرها آب می داد. با دیدنش گل از گل مهدی شکفته بود. رفت با او عکس گرفت. گفت: «انشاء الله خدا چنین بچه‌ای بهمان بدهد سال دیگر با او بیائیم اربعین.»

🌾نزدیک کربلا از یکی از موکب‌ها جارو گرفت و شروع به کار شد. جارو می‌کرد و می‌گفت: «این‌ها خاک قدم‌های زائر‌های کربلاست. بردارید برای قبرهایتان.»

راوی: مریم عظیمی؛ همسر شهید

📚 دیدار  پس از غروب ؛ شهید مهدی نوروزی(مدافعان حرم ۱)؛ نوشته منصوره قنادیان، ناشر، صفحه ۳۸

انجام کارهای شخصی

🍃حسین در انجام کارهای شخصی‌اش اجازه نمی داد کسی کمکش کند و با همان یک دست تمام کارهای شخصی‌اش را انجام می‌داد.

🌾در بحبوحه عملیات کربلای ۵، میرزا حسین بنی صادقیان که پدر دو شهید هم بود، آب گرم کرده بود تا سر حسین را بشوید. حسین زیر بار نمی‌رفت. حسین می‌گفت: «حاجی ول کن! توی این هاگیر و واگیر وقت گیر آوردی؟! »
به زور آوردش. بچه ها می خواستند ژاکتش را از تنش دربیاورند، اجازه نداد. نگذاشت هم سرش را بشویند.

✨می گفت: «شما فقط آب بریزید و من با همین یک دست سر خودم را می شویم.

روای: محمد حسین رشادی

📚زندگی با فرمانده؛ خاطراتی از شهید حسین خرازی؛ نویسنده: علی اکبر مزد آبادی،  صفحه ۲۱

 

 

سرکشی یه خانواده شهدا

☘️علی آقا بعد از عملیات والفجر ۲، رسم سرکشی به خانواده شهدا را راه انداخت. دیگر همه بچه ها می‌دانستند بیشتر و پیشتر از خانواده خود، باید از خانواده شهدا دلجویی کنند. خودش با عصا جلو می‌افتاد و بقیه بچه‌ها پشت سرش. کلامش در خانه هر شهید تکراری بود: «شهادت حق شهید شما بود. اگر می‌ماند از عدل و فضل خدا دور بود. دعا کنید ما هم به راه آنها وفادار بمانیم.»

🍃این سرکشی ها به همدان محدود نشد و به شهرهای دیگر استان سرایت پیدا کرد.

🌷برش اول:

بعد از عملیات والفجر پنج آماده رفتن به خانه شهدا شدیم. علی آقا گفت: «اول خانواده شهدای متأهل. » رفتیم خانه شهید احمدی پور. قنداقه فرزند شهید را دست علی آقا دادند. سرش را گذاشت روی قنداقه و آرام آرام شروع کرد به گریه کردن. وقتی سرش را برداشت، پارچه سفید قنداقه خیس اشک هایش بود.

🌷برش دوم:

رفته بودیم شهر رزن. دیدار پدر و مادر شهید. در بین صحبت ها پدر شهید گفت: :ما که توفیق دیدار امام خیمنی (ره) را نداریم. تلویزیونی هم نداریم که گه گاه چهره امام را از تلویزیون ببینیم.» بعد از صحبت هایی پدر شهید علی آقا غیبش زد. می خواستیم از رزن خوارج شویم که علی آقا با تلویزیونی در دست برگشت. رفته بود تلویزیون خانه خودشان را از همدان آورده بود برای پدر شهید.

راویان: شهید علی خوش لفظ، اکبر امیر پور و قاسم بابا نظر

📚 دلیل؛ روایت حماسه نابغه اطلاعات عملیات سردار شهید علی چیت سازیان، نویسنده: حمید حسام، صفحات ۹۴ و ۱۰۸-۱۰

انس با حضرت زینب سلام‌الله‌علیها

🌾مجید با حضرت زینب سلام‌الله‌علیها انس داشت. شب وفات حضرت زینب سلام‌الله‌علیها بود. ساعت دوازده شب، بلند شد روی یک پارچه نوشت « یا زینب کبری (س)» و بعد زد سر در مقر تفحص.

☘️صبح که همه بیدار شدند، گفت: «امروز با نیت حضرت زینب سلام‌الله‌علیها کار می‌کنیم. » همان روز شهید پیدا کردیم، بعد از سه ماه.

📚یادگاران، جلد ۲۹، کتاب مجید پازوکی ، نویسنده: افروز مهدیان،خاطره شماره ۸۹ و۷۱

انس با دعای توسل

🍃علی‌رضا خیلی به توسل به اهل بیت (ع) اهمیت می‌داد و همیشه می‌گفت: «بعد از توکل به خداوند، توسل به اهل بیت (ع) حلال مشکلات است. »

🌾 به همین خاطر هم به دعای توسل خیلی علاقه داشت. حتی موقعی که برای عقدکنان خواهرش به مرخصی آمده بود، پیشنهاد کرد که بعد از مراسم دعای توسل بخوانیم که به مزاق خیلی‌ها خوش نیامد؛ اما خودش کوتاه نیامد و رفت در زیر زمین خانه به تنهایی شروع کرد به دعای توسل.

🌷کشف پیکر مطهرش هم با دعای توسل همراه شد. شهید غلامی عادتش این بود هر وقت بدن شهیدی را پیدا می‌کرد، اول برایش یک زیارت عاشورا می‌خواند بعد بدن را بیرون می‌آورد.

🍃آن روز که نشست سر پیکر علی‌رضا؛ هر چه گشت زیارت عاشورا را در مفاتیح پیدا نکرد؛ اصلا گویا چنین دعایی از اول وجود نداشته. بعد گفت: «هر چه شهدا بخواهند. بعد شروع کرد به خواندن دعای توسل.»

📚مسافر کربلا؛ زندگی نامه و خاطرات شهید علی رضا کریمی،صفحه ۳۴و ۵۴ و ۸۱

 

 

قدر دانی از زحمات

🍃دست کاظم را گچ گرفته بودند، باید در بیمارستان استراحت می کرد؛ اما فرار کرده بود. به هر ترتیبی بود با قند شکن و قیچی گچ دستش را باز کردیم. نرسیده آماده رفتن بود. عملیات داشتند.

☘️کمرش درد می‌کرد و نمی‌توانست بنشیند و بند پوتین‌هایش را ببندد. یکی را به زور خودش بست و دیگری را من.

🌾در حالی که سرش پایی بود و به گره‌هایی که می‌زدم، نگاه می‌کرد، گفت: «اجر این جهاد برای شماهایی که همسرتان را با دست خودتان راهی جهاد می‌کنید هست. همین که ما از بابت خانه و زندگی خیال‌مان راحت است مدیون شماییم. » دیگر بغض مجالی نمی‌داد که جوابش را بدهم.

راوی: اکرم حاج ابوالقاسمی؛ همسر شهید

📚 نیمه پنهان ماه، جلد ۲۶، رستگار به روایت همسر شهید، نویسنده: نجمه طرماح،  صفحات ۷۳-۷۱

برخورد با نامحرم

 

🍃غلام حسین از همان اوایل جوانی متدین و پایبند به احکام شرعی بود. سعی می‌کرد به صورت نامحرم نگاه نکند.

☘️وقتی می خواست با دخترخاله اش صحبت کند، به صورت خاله اش نگاه می‌کرد.
ما هم از او یاد گرفتیم که حدالامکان از نگاه مستقیم به نامحرم خود داری کنیم.

راوی: خواهر شهید

📚 ملاقات در فکه؛ زندگی نامه شهید حسن باقری (غلام حسین افشردی) نویسنده: سعید علامیان نشر:صفحه ۲۹

سبک مدیریت شهید عباس بابایی

🍃عباس جدای از مسئولیت‌های نظامی‌اش، سنگ صبور همه خلبانان و کارمندان بود. اگر کسی از بیرون می آمد، نمی توانست تشخیص دهد که او فرمانده پایگاه است.

☘️برای اینکه از شرایط پایگاه سر در بیاورد می‌رفت و جای سربازها نگهبانی می‌داد.
سرباز هم می‌گفت: «به کسی نگویی که این کار را کردی، اگر فرمانده بفهمد، بدبختم.»
نمی دانست که این خودش فرمانده است.

📚آسمان؛ بابائی به روایت هسر شهید، نویسنده: علی مرج، صفحه ۲۹

حل و فصل گله‌گزاری‌های خانوادگی

🌾عباس وقتی منطقه بود، مدت ها نمی‌دیدیمش. وقتی می‌دیدم زن و شوهر‌هایی که دست در دست یکدیگر در خیابان می‌روند، حرصم می‌گرفت.

💫وقتی می‌آمد کلی نق می‌زدم. می‌گفتم: «زن، شوهر می‌خواهد که بالای سرش باشد. تو که قرار بود نباشی اصلا چرا زن گرفتی؟! »

🍃می گفت: «پس ما باید بی زن می‌ماندیم. »
می گفتم: «اگر سر تو نق نزنم، پس سر که بزنم؟ »

🌸می گفت: «اشکالی ندارد. اما مواظب باش اجر زحمت ‌هایت را زائل نکنی. » اصلا پشت پرده همه کارهای من، بودن توست که قدم‌هایم را محکم می‌کند. تا لبخند به روی لبانم نمی‌آورد، کوتاه نمی‌آمد.

📚آسمان؛ بابائی به روایت هسر شهید، نویسنده: علی مرج، صفحات ۳۱