گوهرهای گران‌بها
🍃سماور غلغل می‌جوشید. شعله آن را پایین کشید. قاشقی چای خشک با دو تا هل درون قوری ریخت. وقتی قوری از آب جوش پر شد آن را سر سماور گذاشت.
☘️مقداری میوه از یخچال برداشت و آن‌ها را شست. سیب و هلوهای تمیز را داخل ظرف بلوری چید. مژگان دو تا پیش‌دستی روی میز گذاشت. مادربزرگش نگاهی به او انداخت و تشکر کرد. گلرخ از نوه‌اش پرسید: «چرا سر حال نیستی؟»
✨_عزیز! چرا میگن آب مادرشوهر و عروس تو یه جوب نمی‌ره؟
⚡️_دخترم! وقتی دو نفر با هم ازدواج میکنن، نباید فکر کنن به میدون جنگ میرن، حالا چه پسر باشه، چه دختر.
🎋 گلرخ متوجه شد، مژگان با مادرشوهرش مشکلی دارد. برای همین با آرامش ادامه داد که این حرف‌ها باعث می‌شود؛ بنیان خانواده سست شود. مادر پسر هم، برای فرزندش کلی زحمت کشیده، شب و روز برای بزرگ کردن او هر سختی را به جان خریده است.
☘️مژگان با اجازه‌ای گفت و از روی مبل طوسی رنگ برخاست. طولی نکشید با سینی چای به پذیرایی برگشت. مادر بزرگ مژگان، خانمی نکته سنج بود. او از مژگان چیزی نپرسید؛ اما بعد از خوردن چای و بیسکویت ادامه داد: «دخترم! اگه به مادر شوهرت احترام بذاری، علی بیشتر بهت توجه می‌کنه.
اینم یادت نره؛ همونطوری که تو به مادرت علاقه داری، اونم به مادرش علاقه داره.
یه کلید طلایی! این‌که تو با محبت کردن، می‌تونی دل مادرشوهرت رو به دست بیاری.»
💫مژگان لبخندی زد و به مادر بزرگش اصرار کرد تا او میوه بخورد. گلرخ کمی سیب خورد و گفت: «عزیزم! کسی که گهواره‌ی بچه‌اش رو با یه دنیا امید تکون می‌داده؛ الان هم می‌تونه با دعاش دنیاتو تکون بده! مراقب گران‌بهاترین اشخاص زندگیت باش! برای خوشبختی‌ات به دعای خیر هر دو مادرت نیاز داری.»
مژگان سرش پایین بود و هیچ حرفی نزد.
