همین محله
🍃کبری چادرش را به کمر بست. دوباره به درخانه نگاهی انداخت. با دست چند مرتبه به در ضربه زد؛اما کسی در را باز نکرد. به اطراف نگاه کرد سوپری محله باز بود.
🌸-سلام، خونه اصغر آقا رو می شناسی؟
☘️-سلام علیکم مادر، نه نمی شناسم.
🍃کبری سنجاق قفلی روسری گل‌گلی اش را زیر چانه محکم کرد. دستش را به قفسه تکیه داد و از مغازه دار خواست اجازه بدهد کمی آنجا بنشیند تا استراحت کند. مرد یک چهار پایه آورد.
🌺_بفرمایید بنشینید.
🍃_خیر از جوونییت ببینی.
☘️_شما مال این محله ای؟
🌸_خونه ی ما همین جاست هر چه گشتم، خونه رو پیدا نکردم.
🍃کبری در حالی که سرش را به چپ و راست حرکت می داد دوباره گفت: « خونه ام توی همین کوچه ست. »
☘️مرد فروشنده دستی به سر خود کشید: « زنگ بزنین بیان دنبالتون. »
🌺کبری حتی کیف همراهش نبود. شماره ای هم یادش نمی‌آمد. باچهره ای درهم، سعی کرد اشکهایش بر گونه هایش نریزد.
🍃مرد بیرون رفت. شماره ای گرفت و صحبت کرد. به داخل برگشت. کبری نگاهی به او انداخت. مرد سعی می کرد به چشمان کبری نگاه نکند، دستپاچه شده بود.
☘️بعد از ده دقیقه ماشین پلیس مقابل سوپری توقف کرد. مامورخانم از ماشین پیاده شد. کبری در حالی که صدایش می لرزید، گفت: «من که کاری نکردم. »
🌸مامورخانم به او نزدیک شد و آرام دست کبری را گرفت: « نگران نباش مادر برای کمک به شما اومدیم.»
🍃_باور کنین خونه من، همین کوچه ست، نمی تونم پیداش کنم.
☘️توجه مامور خانم به وسط کوچه جلب شد. خانمی چادرش را به دندان گرفته بود هراسان به این طرف وآن طرف نگاه می‌کرد. ازمغازه بیرون آمد دستش را بلند کرد، به آن زن اشاره می‌کرد که بیا سمت مغازه.
🌺مریم متوجه شد. دوان دوان خود را رساند تا چشمش به کبری افتاد زد زیر گریه : « ننه، خدارو شکر این جایی، دو ساعته دارم کوچه ها رو می‌گردم. چرا از خونه رفتی بیرون؟ »
🍃مامور خانم به مریم گفت: « بیشتر مراقب باشین. یک آدرس، شماره تلفن، نام ونام خانوادگی در جیب لباس و یا بصورت گردنبد به گردنش بندازین تا این جور مواقع کسانی که می‌خواند کمک کنن، بدانن با چه شماره ای تماس بگیرن. »
☘️مریم صورت ننه کبری را بوسید: «الهی قربونت برم خیلی اذیت شدی بیا بریم خونه.»
🌺_مریم، در زدم تو باز نکردی.
🍃_ببخش ننه جون، حواسم به کار بود، متوجه نشدم.
☘️از مامور پلیس و صاحب مغازه تشکر کرد. به سوی خانه که دو کوچه بالاتر بود راه افتادند. مریم یادش افتاد وقتی شش سالش بود یک لحظه دست مادرش را رها کرده بود و توی شلوغی بازار گم شده بود. مادرش در حالی که اشک می‌ریخت، دنبالش می‌گشت تا جلوی مغازه اسباب بازی پیدایش کرد. با خودش گفت: «وقتی ننه خیلی کار داشت در خانه رو قفل می‌کرد تا من بیرون نرم. بهتره حبوبات را پاک نکنم، بگذارم برای مادر تا سرگرم کار بشه.»
https://instagram.com/tanha_rahe_narafte
