نگاه مهربانانه زیبای هستی خدای بی همتا به سوی تو باد
دعای برترین خلق خدا مولای دو جهان بدرقه راه تو باد
لبخند زیباترین گل هستی صاحب زمین و زمان به روی تو باد
وجودم که لبریز از عشق تو است همه تقدیم تو باد.

نگاه مهربانانه زیبای هستی خدای بی همتا به سوی تو باد
دعای برترین خلق خدا مولای دو جهان بدرقه راه تو باد
لبخند زیباترین گل هستی صاحب زمین و زمان به روی تو باد
وجودم که لبریز از عشق تو است همه تقدیم تو باد.
در نیکی کردن به پدر و مادر، خوب و بد بودن آنها را ملاحظه نکنید (حتی باید به والدین غیر مؤمن نیز نیکی کرد.)
مردى به امام صادق علیه السّلام عرض کرد: پدر و مادر من مخالف مذهب شیعه هستند، حضرت فرمود: با آنها خوش رفتارى کن، چنان که با مسلمانهاى دوست ما خوش رفتارى می کنى.(زیرا همچنان که مؤمن حق ایمان دارد، پدر و مادرت هم حق ولادت دارند.)
منبع:اصول کافی، ترجمه مصطفوی، ج۳، ص ۲۳۶
سردار حسنی بیان داشتند که:
«حاج قاسم خصوصیات اخلاقی خوبی داشت. خیلی ها معتقدند خصوصیتی که ایشان را سردار سلیمانی کرد، احترام زیادی بود که به پدر و مادرش می گذاشت.
همرزم سردار سپهبد شهید سلیمانی گفت: سردار سلیمانی به پدر و مادرشان احترام می گذاشتند، پدرشان را به حمام می بردند و لباس می پوشاندند و در آفتاب زمستان فرش و پتو می گذاشتند تا پدرشان استراحت کند.
دست و پای پدر و مادرش را می بوسید، دوستان می گفتند خدا هر چه به ایشان داده فقط به خاطر احترامی است که به پدر و مادرش می گذاشت.»
منبع:ایرنا
یکی از اصول تربیتی به نام نیکو صدا زدن فرزندان و با احترام از آنها یاد کردن است. چنین توصیه ای در مورد فرزندان نسبت به والدین نیز داریم که از صدا زدن به نام و اسم آنها بر حذر داشته شده اند. برای این الگوی تربیتی پسندیده، نمونه ای از آیات قرآن کریم شاهد آورده شده است.
در آیات ابتدایی سوره یوسف، حضرت یوسف علیه السلام، هنگام بازگو نمودن خواب خود به پدرش، رعایت ادب و احترام را نموده و پدر را به اسم صدا نمی زند. بلکه می فرماید: « یا ابت؛ ای پدر من.»
همچنین حضرت یعقوب علیه السلام متقابلا هنگام خطاب فرزندش با لحنی مهربانانه می فرماید: ای پسرکم.
این ارتباط شایسته میان فرزند و پدر می تواند الگوی مناسب و صحیح در تربیت باشد. پس فرزندان باید در نحوه صدا زدن والدین خود احترام و ادب را رعایت نمایند و پدر و مادر نیز با فرزندان رابطه ای صمیمانه و توأم با احترام داشته باشند تا فرزندان بتوانند سخن خود را مطرح کنند.
امام على علیه السلام فرمود:اَلاِْفْراطُ فِى الْمَلامَةِ یَشُبُّ نیرانَ اللَّجاجِ؛
زیاده روى در سرزنش کردن ، آتش لجاجت را شعله ور مى سازد.
منبع: تحف العقول،ص۸۴
پدر و مادری که محبت می کند و احترام می گذارد، اعتماد فرزندان را جلب می کند. با حرف زدن آمرانه و بدون احساس، نمی توان اعتماد را جلب کرد.
وقتی شما اعتماد را جلب کردید، می توانید دلیل محدودیت و حساسیت را به فرزندتان بگویید و به آنها آگاهی و آموزش دهید. اگر شما این کار را بکنید، برای فرزندتان یک مصونیت ویژه ای ایجاد کرده اید.
فرزندم ای قشنگترین خاطره زندگی ام
با من حرف بزن موسیقی کلامت روحم را می نوازد
به من نگاه کن درخشش نگاهت قلبم را مصفا می کند
با من لبخند بزن گُل لبخندت جانم را طراوت می دهد
ای گل زیبای من! آرام جانم! تو همان هدیه پاک خدایی
کلامت، نگاهت، لبخندت را دوست دارم چون خدا را دوست دارم
حضرت علی علیهالسلام می فرمایند: «فحق الوالد على الولد ان یطیعه فى کل شىء الا فى معصیه الله سبحانه؛
«حق پدر بر فرزند آنست که پدر را در هر چیز اطاعت و پیروى نماید مگر در نافرمانى از خداوند سبحان که در نافرمانى خدا طاعت پدر واجب نیست.»
نهج البلاغه، حکمت ۳۹۱
هر انسانی در ادای حقوق و بزرگداشت مقام پدر و مادر نباید کوتاهی کند.
باید سعی کند با آنها نیکو سخن بگوید.
اگر آنها را ناراحت کرده است، بکوشد تا به هر طریقی خوشحال شان کند.
مادرها شبیه
نخ تسبیح می مانند
به نسبت دانه ها
کمتر خودنمایی می کنند.
خدایا
نخ هیچ تسبیحی
پاره نشود.