مثل مادر
يكشنبه, ۲۶ دی ۱۴۰۰، ۰۴:۰۰ ب.ظ
وقتی دست دشمن، قلب تاریخ را به عزای مادر نشاند. خانه‌ی بدون زهرا، دل یتیمان علی را آزرد. مادری کردن دست‌های کوچک دختر،
بهانه‌ی مادر گرفتن حسین، چشمان پر اشک حسن و سکوتش، فضای خانه را غم آلود کرد.
خانه‌ی علی علیه‌السلام ، فاطمه‌ای عباس پرور می‌خواست که روشنی چشم حسن علیه‌السلام، یاور حسین علیه‌السلام و قوت قلب زینب و کلثوم سلام‌الله‌علیهما باشد.
نامش با مادری کردن برای فرزندان فاطمه، برای همیشه جاودانه شد. وقتی بشیر خبر شهادت فرزندانش را به او رساند، گفت:«رگ قلبم را پاره کردى، بچههایم و آن‌چه زیر آسمان است، فداى اباعبدالله؛ از حسین برایم بگو.»
