سخن پنهانی
👵نسترن و مینا با اینکه نوجوان بودند؛ اما طبع پیرزنان را داشتند. هر روز دم در یکی‌شان قرار می‌گذاشتند تا همدیگر را ببینند و به گپ و گفت بنشینند.
🗣قرار آن روز، بر حسب توافق‌شان دم در خانه‌ی نسترن شد. در حین گفتگو آرزو همسایه‌ی نسترن را دیدند که به آنها نزدیک می‌شد. وقتی رسید، از صدای خود کاستند. کاستن همانا و فکر اینکه مبادا من مورد بحث‌شان بوده‌ام همانا!
😬خودخوری‌اش شروع شد و با همین خودخوری یک هفته‌ای را سر کرد تا اینکه دوباره در راه برگشت به خانه رفتار نسترن و مبینا، تکرار شد.
💔این‌بار که قلبش از رفتار قبلی‌شان حسابی به درد آمده بود، سکوت را کنار زد و به هردوی آنها تشر زد.
علی‌رغم توضیح، رفع سوء‌تفاهم ممکن نبود. آرزو بیشتر از چیزی که فکر می‌کردند ناراحت شده بود.
🧐بار اول، وقتی وارد حیاط شده بود، تمام احتمالات دنیا را از سر گذراند:
اینا چرا این طوری کردن، چرا آروم حرف می زدن؟ نکنه در مورد من چیزی می گفتن؟ نکنه عیبی در سر و وضعم یا لباسم بود؟
✨امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
إِذا کانَ ثَلاثَهٌ فی بَیتٍ، فَلا یَتَناجی إِثنانِ دُونَ صاحِبهِما، فَإِنَّ ذلِکَ مِمّا یَغُمُّهُ؛
هرگاه سه نفر در اتاقی بودند، دو نفرشان جدا از رفیق خود، نجوا و صحبتِ درِ گوشی نکنند؛ چرا که این کار، او را اندوهگین می سازد.*
📖*مسند الامام الکاظم (علیه‌السلام)، ج۱، ص۴۹۷
