باران می بارید. سماور غل غل می کرد . نرگس سرمای سختی خورده و کنار بخاری زیر پتو دراز کشیده بود. هر چند دقیقه یک بار داد و فریاد گلو و شش هایش بلند می شد. تبش بالا رفته بود. لحظه به لحظه حالش بدتر می شد. مادر هر چند دقیقه با طشت آب و نمک به سراغش می آمد. زیر لب ذکر می گفت و برای شفای او دعا می کرد.. چند لحظه ای کنار پنجره ایستاد بیرون را تماشا کرد. باران همچنان می بارید.
در روستایشان بیمارستان نبود؛ تا شهر چندین ساعت فاصله بود. با خود گفت: اگر پدرش زنده بود، الان می توانست او را به شهر و درمانگاه ببرد. اگر اتفاقی برایش بیفتد؟
