در زمان قدیم وقت گذاشتن برای اطفال و بازی با آنها به ویژه توسط پدر و مادر، امری طبیعی بوده و از پیامبر صلی الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام نیز موارد این‌چنینی نقل شده است.
برای نمونه از حضرت زهرا سلام الله علیها نیز چنین رفتاری نقل شده است:
«کَانَتْ فَاطِمَهُ تُرَقِّصُ ابْنَهَا حَسَناً و تقول:
أشبه اباک یاحسن
واخلع عن الحق الرسن
واعبد الها ذا منن
و لا توال ذا الإحن
همانا فاطمه سلام الله علیها فرزندش امام حسن علیه السلام را تکان می‌داد و می‌گفت: حسن جان! مانند پدرت باش و ریسمان را از گردن حق بردار (حق را آزاد کن). خدایِ احسان کننده را پرستش کن و با افراد دشمنو کینه توز دوستی [و رفاقت] مکن.
همچنین برای امام حسین علیه السلام این شعر را می‌خواندند:
أنت شبیه بأبی
لست شبیها بعلی
حسین جان! تو به پدر من شباهت داری و شبیه پدر خودت علی نیستی.
منبع: مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص ۳۹۴
