محبت نوشداروست، چشمه ی سیراب کننده و گواراییست که تک تک اعضای خانواده به آن محتاجند.
اگر سیراب شوند، چون درختی قد می‌کشند و تا آسمان می‌روند و اگر سیراب نشوند، همچون علفهای هرز، دل مرده و بی نشاط بر گوشه و کنار هر گذرگاهی، تکیه می‌کنند به امید قطره ای محبت و بی‌گمان، محبت اگر در کلمات جاری نشود، جلوه گاه زیادی نخواهد داشت.
کلمات معبر خوبی هستند برای بروز این نیاز انسانی، البته بی محابا و بیش از حد محبت کردن درست نیست؛ اما از کلمات مهرآمیز در جمع خانواده نباید دریغ کرد.
محبت را در جام‌های کلمات بریزید و به اعضای خانواده، هدیه کنید. مطمئن باشیم مثل درخت‌های بلند بالا، پرثمر خواهد بود.
