همسر شهید یوسف کلاهدوز می گوید: اوایل زندگی درست بلد نبودم غذا درست کنم. یادم هست بار اول که خواستم تاس کباب درست کنم، سیب زمینی ها را خیلی زود با گوشت ریختم. یوسف که آمد، رفتم غذا را بیاورم، دیدم همه سیب زمینی ها له شدند. خیلی ناراحت شدم و رفتم یک گوشه ای شروع کردم به گریه کردن.
یوسف آمد و پرسید:« چه شده؟» من هم قضیه را برایش تعریف کردم. او حسابی خندید، بعد هم رفت غذا را کشید و آورد با هم خوردیم. آن‌قدر پای سفره مرا دلداری داد و از غذا تعریف و تمجید کرد که یادم رفت غذا خراب شده بود.
یوسف هیچ‌گاه به غذا ایراد و اشکال نمی گرفت. حتی گاهی پیش می آمد که بر اثر مشغله زیاد، دو روز غذا درست نمی کردم، ولی او خم به ابرو نمی آورد. بارها از او پرسیدم: چه دوست داری برایت درست کنم؟ می خندید و می گفت: «غذا، فقط غذا» می گفت: «دوست دارم راحت باشی.»
نیمه پنهان، ش ۷۸، صص ۲۶
