هر وقت مناسبتی پیش می‌آمد و وقت داشتند ـ که معمولا بعد از ناهار بود یا عصرها که چای یا میوه می‌خوردیم ـ قصه‌های شیرینی را به خصوص از قرآن و آثار ادبی فارسی برایمان نقل می‌کردند. پدر هیچ گاه وقت خود را تلف نمی‌کردند و در عین حال خون گرم و اهل صحبت و خاطره بودند.
📚استاد مطهری از نگاه خانواده، ص۱۱، به نقل از مجتبی مطهری، فرزند شهید
