بعد از گذشت دوماه از مدرسه رفتن امیرسام ، مدیر مدرسه به زهرا زنگ زد و گفت که امیرسام با بچه ها بازی نمی کند.زنگ تفریح ها همیشه ساکت یک گوشه می نشیند. سرکلاس هم تا سوالی ازش نپرسند، حرفی نمی زند.
با اینکه امیر سام ساعات کاری زهرا همیشه خانه مادربزرگش بود. خانه ای با حیاط بزرگ که تمام بچه های محل حسرتش را می خوردند؛ اما امیرسام فقط یک گوشه می نشست و با تبلتش بازی می کرد. هیچ دوست و همبازی نداشت . مدرسه رفتن هم تغییری در او ایجاد نکرده بود.زهرا فهمید با کار کردن در اداره وخسته به خانه برگشتن از امیرسام غافل شده است. برای همین تصمیم گرفت از کارش استعفا بدهد تا مدت زمان بیشتری کنار فرزندش باشد.
ساعت دوازده ظهر وقتی زنگ خانه به صدا درآمد و علی همراه دردانه پسرش به خانه آمد. زهرا با خوشرویی به استقبال همسر و فرزندش رفت .تصمیم گرفت از همان لحظه برای نزدیک شدن به پسرش تلاش کند. با خنده شروع به صحبت کردن با امیرسام کرد .
- خوب پسرم امروز مدرسه چه خبر؟
- مثل همیشه.
- مدرسه خوش گذشت، چه کارهایی کردید؟
