دنیا روز به روز بی قرارتر می شود. این فراق و جدایی بر هر کس به نوعی اثر گذاشته است. به زمین نگاه کن! عطشناک وجود نازنین اوست. آسمان هم به نوعی دیگر چشمانش بی فروغ شده است. مگر نمی بینی دودآلود و غبارآلود می شود ؟! مگر آلودگی اش را نمی بینی ؟! چشمه ها و رودها هم در این انتظار و دوری کم رمق و کم آب شده اند.
درختان و میوه آن ها را نمی بینی که چگونه فاسد شده اند ؟! کوهها هم استقامتشان شکننده است. در اثر همین بی قراری هاست ریزش آن مگر نمی بینی ؟! هوا هم به نفس نفس افتاده است! حتم دارم این جدایی بر او نیز اثر کرده است که اینچنین نفس هایش به شماره افتاده است! خورشید هم نازک تر و بی رمق تر شده است. دریا با آن امواج خروشانش هم از فاسد شدن درامان نمانده است. این جدایی و دوری بر بنی بشر تأثیر بیشتری گذاشته است. حتی کودکانشان ناآرام و بیقرار شده اند.