مولای من
مدتها است که هر روز ، هر ماه و هر سال با قصه هایی ساختگی و دروغین ما را سرگرم خویش نموده اند تا بهانه تو را نگیریم.
هر بار که خواستیم بهانه تو را بگیریم قصه جدیدتر و دروغین دیگری برایمان خواندند و ما را با آن سرگرم نمودند.
بیا ای مولای من
ای پایان دهنده تمام قصه های دروغین و ساختگی
بیا ای پایان دهنده قصه هزار و یک شب انتظار.
حاج آقا قرائتی فرموده اند:
در حرم امام رضا مشغول عبادت بودم، یکی دست بر شانه ام زد و گفت: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هرگاه سلمان را می دیدند، لذت می بردند ...
امیر المومنین علی علیه السلام نیز مالک را می دیدند، لبخند بر لبانشان نقش می بست.
آیا شما هم به گونه ای شده اید که امام زمان شما را که می بیند لبخند بزنند و راضی باشند؟
در دعای عهد می خوانیم که: «وَ زِنَةَ عَرْشِ اللَّه وَ مِدَادَ کَلِمَاتِه» به مقدار وزن عرش خدا و به مقدار کلمات الهی، «وَ مُنْتَهَى رِضَاه» به اندازه آخرین درجه رضایت او، «وَ عَدَدَ مَا أَحْصَاهُ کِتَابُهُ» به عدد آنچه کتاب شمارش کرده، «وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُه» به عدد علمت.
یعنی مهدی جان
ای امام زمان، سلام بر تو به عدد وزن عرش، به عدد هرچه که نوشته شده، به عدد هر چه خدا بر آن علم دارد... به تو سلام و درود می‌فرستم.
استاد قرائتی
