پدرم یک بار چیزی به مرد مُکاری (کرایه دهنده چهارپایان) داده بودند که از تربت برای من به مشهد بیاورد و آن مرد آن را فاسد کرده یا از بین برده بود. من می‌خواستم از او تاوان بگیرم و چون می‌توانستم این کار را بکنم، نکردم. موضوع را برای پدرم نوشتم... آن قدر خوشش آمده بود که چند سطر در تحسین، تشویق و بارک الله گفتن به من نوشت.
📚فضیلت‌های فراموش شده، ص۱۵۶؛ در احوالات حجت الاسلام حسینعلی راشد، به نقل از فرزند ایشان.
