ماجراهای امین و دوچرخه
چقدر قشنگ می خونی؟
خوش رکاب:
امین جون می بینم خوشحالی و چشات از خوشحالی برق می زنه!
امین:
خوش رکاب تو نمی دونی چقد انتظار این کلاسو کشیدم! تا اینکه امروز امام جماعت مسجد گفت: هر کی دوست داره بیاد ثبت نام کنه. تابستون کلاسشو داریم.
خوش رکاب:
این چه کلاسیِ که تو اینقد مشتاقی؟
امین:
خوش رکاب بزار از اول برات تعریف کنم تا بفهمی چرا خوشحالم؟ چند ماه پیش یِ پسر بچه هم سن و سال من، اومد مسجد محله مون برای قرائت قرآن. وقتی شروع به خوندن کرد از بس قشنگ می خوند همه ساکت شدن و با خوشحالی گوش می دادن و بعضیام گریه می کردن. خود منم خیلللی کیف کردم. بعدا فهمیدم اسمش عباسِ. عباس، هم کل قرانو حفظ بود و هم با صوت قشنگ می خوند.
خوش رکاب:
آفرین به عباس! خب حالا این ماجرا چه ربطی به کلاسی داره که می خوای ثبت نام کنی؟
امین:
ادامه شو گوش کن می فهمی. وقتی عباس خوندنش تموم شد، و بزرگترا بهش تبریک و احسنت گفتن، اومد پیش ما هم سن و سال هاش. ما هم گفتیم خوش به حالت چقدر قشنگ می خونی؟ عباس گفت: شما هم می تونید مثل من بخونید، فقط باید کلاس برین. اتفاقاّ استاد عباس همراش بود و امام جماعت مسجد ازش قول گرفت با بچه های مسجد کار کنه.
خوش رکاب:
وای امین! چقد خوشحالم. تصور می کنم زمانیو که تو تند تند رکاب می زنی و همزمان قرآن می خونی. منم از شنیدن قرآن با صوت قشنگت لذّت می برم.
