💠چقدر قشنگ است گرفتاری
وقتی که گریه کنی و امام حسین برایت حل کند.
💠چقدر قشنگ است گرفتاری
وقتی که گریه کنی و امام حسین برایت حل کند.
💠چگونه زیستن را باید از خدا و به وسیله دوست طلبید و یاد گرفت. دوست همچون کسى مىماند که ما خود را تشبیه به آئینه و یا چیز شفاف و تمیز بکنیم و اگر دوست بنشیند و گرد و غبار را از روى آئینه بزداید، ما همچنان شفاف و نورانى و ظریف و تمیز خواهیم بود و اگر خودش هم کمک کند و خاک بر روى آئینه بریزد زمانى فرا می رسد که آئینه و یا آن شىئ محو مىگردد و عمل دوست ناباب نیز چنین است و می رسد روزى که انسان را به فنا می کشد.
🔹ما اگر مىخواهیم کسى باشیم که همیشه پاک باشیم، باید کسى را انتخاب کنیم که در مثال اولى آوردیم و داریم که (المؤمن المرآت المؤمن) مؤمن آئینه مؤمن است. همان گونه که در آئینهاى می نگریم و آئینه بدون هیچ ترسى عیب هاى ما را مى گوید و اگر او را تکه تکه کنیم باز هم مى گوید. دوست باید چنین باشد و عیب هاى شخصى را بگوید و حتى درصدد عیب زدایى (گرد رویى آئینه) نیز بر آید و نه اینکه تنها او این چنین باشد؛ بلکه ما هم نیز باید چنین باشیم و چگونه باید این گونه اشخاص را یافت؟
💠تاریخ ثابت کرده تا وقتی دین برای ما هزینه ای نداشته باشه خواهانش هستیم
اما همین که برای موندن سر عهد و قرارمون باید هزینه کنیم از دین صرف نظر میکنیم.
🔹اگر غیر از این بود مهدی فاطمه اینهمه سال تنها و غریب نمیموند...
💠آقا شما هم میشنوی مردم لابه لای گریه هایشان دعای فرج را آمین میگویند؟
می آیی مگر نه؟
🏴روضه کربلا شاید تنها جایی باشد که تبلور همه مظلومیت های دنیا را میتوان در آن دید. اشک هایی که در این روضه ها ریخته میشود صرفا برای یک سلسله از اتفاقات تلخ نیست.
▪️اینها اشک هایی است که میتواند با درد ناشی از پایمال شدن حق در گوشه گوشه جهان گره بخورد. اینها اشک های عادی نیست. ظرفیت این اشک ها زمینه سازی برای ظهور امام زمان (عج) است!
💠آرى دنیایى که فانى و زود گذر است چگونه باید در آن پایدار بود. به قول قدیمىها دو چیز در آن باقى مىماند یکى اعمال خوب و دیگرى اعمال بد انسان. و انسان را از روى همین اعمال مى شناسند و ما باید ببینیم که چگونه باید از اعمال زشت و ناپسند دورى کرده و به اعمال خوب روى آورد و خودمان روزى خوب شویم.
🔹به نظر من فقط چیزى که می تواند انسان را ۱۸۰ درجه تغییر دهد در راه ، چه فکرى و عقیدتى و چه عمل؛ اراده انسان و دیگرى دوست، آرى دوست. تمام کارهاى انسان به خاطر دوست است و احادیثى داریم که رسول اکرم (ص) مىفرماید: «با افراد ناپاک ننشین که تو را از روى آنها و با مصاحبت آنان مى شناسند.»
💠مظلومیتت آن لحظه بیشتر میشود
که همه قاتلانت چند روزی پیش به شهرشان دعوتت کرده بودند.
🔹در روضه ی حضرت عباس علیه السلام شنیدم که هنگامی که برای اذن گرفتن میدان آمدند
▪️خطاب به امام حسین علیه السلام فرمودند:سینه ام به تنگ آمده...
🔹راستش را بخواهی حال ما در آخر الزمان اینگونه است...
از بی کسی ها و کثرت دشمنانمان سینه هایمان به تنگ آمده...
💠امام حسین علیه السلام با لشکر دو هزار نفری راهی کوفه شدند و در نهایت ۷۲ نفر همراهشان ماندند.
🔹تا زمانی که دین برایمان هزینه نداشته باشد منتظر مهدی فاطمه ایم
و چقدر این واژه ها نفس گیرند...
💠انسان باید کسى را داشته باشد تا بتواند با آن و یا آنان درد همدیگر را فهمیده و در صورت امکان آن درد را دوا کند یا حداقل تسکین دهد. آرى دردهاى مادى و معنوى و هر دو با هم در یکى، لحظهاى که انسان نیاز به مادیات پیدا می کند باید او را همراهى باشد و در صورتى که نیاز به معنویت پیدا می کند و یا لحظهاى که روح و روان شخصى در عذابى گرفتار مىآید باید او را همراهى باشد.
🔹حالا این همراه چگونه و چه کسى باشد. چه کس؟ آرى شخصى که می خواهد همراهى (دوستى ) براى زندگى انتخاب کند چه کسى باشد و چگونه باشد. و در دنیاى فانى مختصر افرادى پیدا می شوند که دنیا را براى خود آن قدر کوچک می دانند که همانند این باشد که آن را در قفسى زندانى کردهاى و همیشه از خدا می خواهند که آنان را از این قفس نجات دهد (بوسیله مرگ)